کاربرد سیستم استنتاج تطبیقی عصبی- فازی به منظور مدلسازی شاخص ناهمواری بین‌المللی در روسازی‌های بتنی غیرمسلح درزدار

معیارهای زیادی به‌منظور تعیین وضعیت خدمت‌دهی روسازی توسعه یافته است که یکی از مهم‌ترین این شاخص‌ها، شاخص ناهمواری بین‌المللی است. علاوه بر کاربرد شاخص ناهمواری بین‌المللی در تعیین وضعیت روسازی و سنجش نیازمندی‌های مرمت و نگهداری روسازی، در روش‌های جدید مکانیستیک– تجربی طراحی روسازی‌های صلب مانند روشMEPDG 2002 نیز پس از محاسبه تک‌تک خرابی‌ها باید با استفاده از یک مدل ریاضی، خرابی‌های مختلف روسازی به شاخص ناهمواری بین‌المللی تبدیل شوند تا بتوان مقدار ناهمواری روسازی را در سال‌های مختلف عمر بهره‌برداری پیش‌بینی نمود. بنابراین، تعیین شاخص ناهمواری بین‌المللی بر اساس خرابی‌های مشاهده شده در روسازی‌های صلب از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این تحقیق، از روش سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی به‌منظور مدل­سازی شاخص ناهمواری بین‌المللی در روسازی‌های بتنی غیرمسلح درزدار با استفاده از داده‌های برنامه بلندمدت عملکرد روسازی استفاده شده است. متغیرهای مستقل در مدل­سازی شامل عمر روسازی برحسب سال، شاخص ناهمواری بین‌المللی اولیه برحسب متر در هر کیلومتر، درصد دال‌های با ترک‌های عرضی، درصد خردشدگی درزها، مساحت وصله‌های انعطاف‌پذیر و صلب برحسب درصد، مجموع پلکانی شدن درزها برحسب متر در هر کیلومتر، شاخص یخبندان برحسب درجه سانتی­گراد- روز، درصدی از مصالح بستر روسازی که از الک 075/0 میلی­متری عبور می­کند و متغیر وابسته به‌صورت شاخص ناهمواری بین‌المللی برحسب متر در هر کیلومتر در نظر گرفته شد. نتایج نشان می‌دهد که ضریب رگرسیون بین شاخص ناهمواری بین‌المللی اندازه‌گیری شده و پیش‌بینی شده با استفاده از رابطه NCHRP و سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی بر اساس داده‌های آزمون به ترتیب برابر با 601/0 و 758/0 است. بنابراین، می‌توان دید که استفاده از مدل توسعه داده شده بر اساس سیستم استنتاج تطبیقی عصبی– فازی امکان پیش‌بینی دقیق‌تر شاخص ناهمواری بین‌المللی در روسازی‌های بتنی غیرمسلح درزدار را نسبت به معادله ارائه شده توسط NCHRP فراهم می‌سازد.